photo credit: Carlos Porto via photopin cc
Ne bih se bavio analizom sindroma „zlatne ribice“ ili kratkog pamćenja na prostoru Balkana, pre svega velike Jugoslavije, ali bih samo citirao par činjenica jednog od, po mom mišljenju, najvećih pisaca sa ovih prostora:
Životna snaga jednog čoveka meri se, pored ostalog, i njegovom sposobnošću zaboravljanja.
~ Ivo Andrić, Znakovi pored puta
Svakako su oproštaj i zaborav najveće vrline, ali ne i selektivna „primena“, odnosno činjenica da se sa jedne strane mržnja prenosi s kolena na koleno, generacijama, a sa druge strane ne postoje „naučene lekcije“ niti građenje sistema vrednosti.
Knjiga Znakovi pored puta je objavljena posthumno, ali najstariji zapis potiče iz 1916. godine, pre skoro 100 godina, i u njoj je pisac napisao:
Dugotrajno robovanje i rđava uprava mogu toliko zbuniti i unakaziti shvatanje jednog naroda da zdrav razum i prav sud njemu otančaju i oslabe, da se potpuno izvitopere. Takav poremećen narod ne može više da razlikuje ne samo dobro od zla, nego i svoju sopstvenu korist od očigledne štete.
~ Ivo Andrić, Znakovi pored puta
Mudrost leži u godinama iza nas.
Mislimo o tome.
